Ik denk dat ik tot die groep behoor die niet altijd de gemakkelijkste weg kiest. Wel probeer ik steeds mijn hart te volgen en dit was niet altijd gemakkelijk. Zo nam ik gedurfde keuzes die me veel hebben bijgeleerd zowel positief als negatief. Vaak werd ik zo teleurgesteld in mijn medemens, ja ook de mensen die heel dicht bij mij staan. Maar steeds kwam ik op mijn pootjes terecht.

Na de millennium-overgang en het ter aarde stellen van ons eerste grote project, Maandblad Cosmos, koos ik voor financiële zekerheid in loondienst van de multinational, McCain Food Belgium. Nadat dit bedrijf ervoor koos om elders haar tenten op te slagen stopte ook dit verhaal voor mij. Toch nam ik een ruime kennis mee die ik er had opgebouwd: de essentie van leiderschap, veiligheidstraining, voedselveiligheid, HACCP, enz…

Een nieuwe opportuniteit bood zich aan. Brandweer Zone Rand had een permanente centralist nodig voor in de weekends en ’s nachts. Mijn man startte er als conciërge en aansluitend startte ook mijn opleiding als centralist en later als Dringende Geneeskundige Hulpverlener. Intussen richtten wij een kookclub op waar gepensioneerde brandweermannen zich konden uitleven met vuur in plaats van deze uit te doven.

Toch koos ik opnieuw voor veiligheid en kreeg een baan als supplychain-medewerker bij Fresh Mushroom Europe. Na 8 maanden stak mijn gezondheid er een stokje voor. Een lange herstelperiode na 2 zware operaties volgde, exit job. De kookclub bracht intussen bekendheid aan onze kookkunsten en om een centje bij te verdienen werd ik zelfstandig cateraar in bijberoep.

Opnieuw op zoek naar financiële zekerheid kon ik aan de slag bij de Faber Halbertsma Group of beter bekend Pasec. Daar begon ik als logistiek medewerker, maar ook daar kwam mijn gezondheid tussen. Na een hartoperatie en revalidatie van 6 maanden, kon ik er doorstarten in de klantendienst. Maar ook dit verhaal bleef niet duren, het bedrijf kwam in financiële problemen en een grote reorganisatie diende zich aan. Opnieuw exit job.

Mijn bijberoep was intussen dusdanig uitgegroeid dat de stap naar hoofdberoep zich begon op te dringen. Een aantal workshops en begeleiding door Unizo met 'Maak werk van je zaak' en het groeiend aantal aanvragen voor feesten, sterkten me in de zekerheid dat mijn activiteit haalbaar is in hoofdberoep.

1 februari 2020 waagde ik de sprong. De agenda begon mooi vol te lopen en de voorbereidingen naar de eerste grote feesten (min 200 personen) namen vorm. Dan, begin maart, kwamen de eerste onrustwekkende berichten binnen dat het Corona-virus nu ook in ons land is binnengebracht door uit het buitenland terugkerende toeristen.

12 maart 2020 ’s avonds, verzorgden wij nog de catering voor de Oostmalse bridgeclub. Toen we tegen middernacht het feest afgerond hadden en thuis nog even in de zetel ploften voor het nieuws hoorden we het verdict: tot 3 april moesten alle horecazaken sluiten. Later werden de maatregelen nog verstrengd tot blijf zoveel mogelijk ‘in je kot’, enkel essentiële verplaatsingen zijn toegestaan en samenscholingen zijn verboden. Deze maatregelen zijn intussen verlengd tot 19 april.

Dus nu houdt ik me bezig met de randactiviteiten van Catering VTZ. Samen met Eric waag ik me aan de creatie van decoratiemateriaal en meubilair.

En intussen de contemplatie van mijn carière.